Hər beynəlxalq turnirdə milli komandamız fiasko ilə üzləşir
Azərbaycan Premyer Liqasının sonuna qədər 6 tur var, amma indi çox da səhv etmək riski olmadan çempionun adını çəkmək mümkündür. Bəli, çempionatın lideri Ağdamın “Qarabağ” klubu ən yaxın rəqibi “Neftçi”dən cəmi 3 xal uzaqlaşıb. “Üstünlük şərtidir, bir oyunluqdur”, - kimsə deyə bilər. Ancaq bu “kimsə” tapılırsa, şübhəsiz ki, o, Azərbaycan futbolundan tamamilə xəbərsizdir.
“Neftçi” “milli çempionat” adlanan bu sönük yarışda bir müddət intriqanı qoruya bildi. Ancaq Premyer Liqanın son dörddəbirində “ağ-qaralar” sıradan çıxdı. Çempionatın son iki turunda əvvəlcə “Sumqayıt”dan məğlubiyyət (0:2) və yeganə əyalət komandası “Qəbələ” ilə zəif heç-heçə (0:0) – bu hekayədə bütün nöqtələr qoyuldu. 5 xal itirmək qızıl dəyərindədir.
İndi “Qarabağ” dayandırıla bilməz. Düzdür, qarşıda hələ liderlərin üz-üzə görüşü var. Ancaq 180 dəqiqə ərzində rəqiblərin qapısını çap etdirməyi bacarmayan “bakılılar”dan bu görüşdən çətinliklə yaxşı bir şey gözləyə bilmək olar. Bu dəfə “Qarabağ” qızıl medal qazanacaq və ölkə çempionu olacaq. Ardıcıl səkkizinci dəfə! “Burada sevinmək olar”, - deyirlər və sabit və güclü bir klubumuz var. Amma... Pafos və bravadanı bir kənara qoyaq, hər şeyi öz adları ilə çağırmağa çalışaq.
Etiraf etmək nə qədər acı olsa da, növbəti çempionluq, yəqin ki, artıq “köhlənlər”in özlərini də sevindirmir. Hər şey çox adi, əhəmiyyətsiz, rəngsiz və monotondur. Dünyanın ən populyar oyunu olan futbol Azərbaycanda dibsiz uçuruma sürüşməkdə davam edir. Bu gün üçün nə var? 6 komandası paytaxtı təmsil edən 8 komandanın iştirakı ilə keçirilən ölkə çempionatı! Və reallığın özü – “Qarabağ” və statist 7 əlavə.
Yada salaq ki, hələ müstəqil Azərbaycanın ilk milli çempionatında, 1992-ci ildə 26 (!) klub medallar uğrunda mübarizə aparırdı. Rəqəmlər özləri hər şeyi demir? Nəhayət, geriyə nəhəng bir addım göz qabağındadır və burada heç bir bəhanə yoxdur. Məcazi mənada desək, ölkə daxilində futbol unudulmağa qərq olub və yalnız onun ürəyi paytaxtda hələ də qıcolmalarda və aqoniyada döyünməkdədir.
Bu sözlərlə razılaşmayanlar nə ilə, hansı arqumentlərlə mübahisə edə bilər? “Qarabağ”ın ÇL-in qrup mərhələsinə necə düşdüyünü xatırlayacaqlar? Yoxsa “Qəbələ”nin ardıcıl 2 mövsüm Avropa Liqasının qrupunda necə oynamasını? Bəylər, bu, bir göstəricidir? Bu, “Azersun” və “Gilan Holding”-in böyük pulları hesabına əldə edilən uğurlar idi. Bu nəticəni verən yaxşı (Azərbaycan standartlarına görə) səviyyəli legionerlər idi.
İndi bu əcnəbilərin yanında böyüyüb, yetişən bir ulduz, bir kəşf, futbolumuzun gələcəyi adlandırıla bilən heç olmasa, bir yerli futbolçu göstərin! Mahir Emreli? Tamam! Yəqin ki, ölkədə bu futbolçuya Türkiyə və Avropanın müxtəlif klubları tərəfindən maraq göstərildiyi barədə yayılan xəbərlərə ciddi yanaşacaq ağlabatan bir adam qalmayıb. Və bu qədər!
Təsəvvür edə bilərsiz? Ölkədə heç olmasa, dünya futbolunun müxtəlif nəhənglərinə, yaxud ən pis halda Rusiya və ya Ukraynadakı klublara keçməsi barədə haqqında əhvalatlar, şayiələr danışılacaq bir futbolçu belə, yoxdur!
Nəticədə hər beynəlxalq turnirdə milli komanda fiasko ilə üzləşir. Avropa çempionatının hazırkı seçmə mərhələsi də istisna deyildi. İndiyə qədər yalnız məğlubiyyətlərimizi gördük.
Kiçik bir qeyd: “Həmişə əziyyət çəkən” qonşularımız eyni turnirdə 3 matç keçirdilər. Maksimum nəticə göstərərək, indi qruplarının yeganə liderləridir. Yeri gəlmişkən, almanlar da bu qrupdadırlar. Bəli, yüksək bir ehtimalla, bunun müvəqqəti olduğunu və növbəti turlarda hər şeyin öz yerinə düşəcəyini deyə bilərik. Necə olsa belə, bizim üçün çox təhqiredici və acı bir faktdır.
UEFA-ya təşəkkür edirəm ki, məlum səbəblərdən Azərbaycan və Ermənistan yığmaları eyni qrupda oynaya bilmir. Əks təqdirdə nələrin baş verəcəyini, hesabın neçə olacağını düşünmək də istəmirəm...
Və sonunda, Çernışevskidəki kimi: “Nə etməli” sualı yaranır. Bu qayda dünya qədər köhnədir: bataqlıqdan çıxmaq üçün səni onun dibinə çəkən ballastdan qurtulmaq lazımdır. Bu gün ballast rolunda AFFA-nın inzibati və bürokratik komandasıdır. Futbolla heç bir əlaqəsi olmayan, gününü keçirən federasiya işçilərinin böyük əksəriyyətinin yola salınmasına təcili ehtiyac var. Və işə çox şey bilən mütəxəssisləri cəlb etmək lazımdır. Yalnız bundan sonra onlar nəyi necə etmək barədə baş sındırsınlar. Nə azarkeşlər, nə də media nümayəndələri, ancaq peşəkarlar! Necə deyərlər, “çörəyi verin çörəkçiyə”. Bəlkə ondan sonra futbolda nəsə alındı…