Lavrovun riyakarlığı və Rusiyanın “sülhməramlı missiyasının” fiaskosu
Bu, sadəcə olaraq, siyasi həyasızlığın bariz nümunəsidir. Əbəs yerə deyil ki, Rusiyanı çox vaxt ayı ilə müqayisə edirlər. Doğrudan da, o, çox vaxt yalnız Kremlin əldə edilə bilən hesab etdiyi məqsədə çatmaq üçün yolundakı hər şeyi açıq-aşkar məhv edərək, ayı kimi davranır. Belə hal bu dəfə Moskvada Rusiya xarici işlər nazirinin vasitəçiliyi ilə, Azərbaycan və Ermənistan xarici işlər nazirlərinin görüşü zamanı baş verib.
“Biz bugünkü görüşdən regionumuzun ən mühüm problemlərindən birini həll etmək üçün istifadə etmək istəyirik, mən Cənubi Qafqazda uzunmüddətli sabitləşməni nəzərdə tuturam. Əminik ki, buna ən qısa yol Rusiya, Azərbaycan və Ermənistan liderlərinin mövcud üçtərəfli bəyanatlarının bütün müddəalarının həyata keçirilməsidir. Bir sıra əlavə sənədlər liderlərimiz tərəfindən baxılmaq üçün hazırlanır”, - deyə Rusiyanın xarici işlər naziri Sergey Lavrov bildirib.
Qeyd edib ki, Bakı ilə İrəvan arasında sülh müqaviləsinin bağlanması ilə bağlı ən yüksək səviyyədə razılaşmaların həyata keçirilməsinə xüsusi diqqət yetirmək istərdi: “Biz buna hər cür kömək etməyə hazırıq, o cümlədən bu imzalanma üçün platforma təqdim edirik. Amma Dağlıq Qarabağla (Azərbaycanın Qarabağ bölgəsi – red.) bağlı digər məsələlər və onunla bağlı hər şey müntəzəm diqqətə layiqdir. Mən indi beynəlxalq ictimaiyyətdə böyük diqqət və şərhlərə səbəb olan humanitar vəziyyəti nəzərdə tuturam. Biz yüksək qiymətləndiririk ki, azərbaycanlı dostlarımız Qarabağın erməni əhalisinin hüquqlarının və təhlükəsizliyinin təmin edilməsinin zəruriliyini başa düşürlər. Bu, mərkəzi məsələlərdən biridir”.
Göründüyü kimi, Rusiya XİN başçısı ölkəmizin Qarabağ iqtisadi rayonu haqqında danışarkən mövcud olmayan bir ifadə işlədib. Bundan əlavə, o, əslində ümumerməni isteriyasına mülayim dəstək olan və artıq Xankəndidə “humanitar fəlakət” mifinin təkrarlanması ilə nəticələnən “humanitar vəziyyət” adlanan vəziyyətə də toxunub. Bu, yumşaq desək, təxribatdır.
Lavrov başa düşməyə bilməz ki, Qarabağ iqtisadi rayonu ölkəmizin ayrılmaz hissəsidir və hətta Ermənistanın Baş naziri Nikol Paşinyan da bunu bir neçə dəfə etiraf etməli olub. Hansılar ki, sizə xatırlatmaq istərdim ki, bu çıxışlara təəssüfünü gizlətməyən və onlardan sonra danışıqlar prosesində kökündən fərqli vəziyyətin yaranacağını açıq şəkildə vurğulayan Rusiyada kəskin narazılıq yaradıb.
Bundan əlavə, Rusiya XİN-in Laçın yolundakı vəziyyətlə bağlı bir sıra yersiz bəyanatları hamımızın yadındadır. Beləliklə, Sergey Lavrov, yumşaq desək, səmimi deyil. Həqiqət budur ki, Azərbaycanın bir guşəsindən başqa guşəsinə malların daşınmasında heç bir problem ola bilməz - məsələn, Ağdamdan Xankəndiyə qədər. Xatırladım ki, artıq Azərbaycandan Qarabağda yaşayan ermənilərə ərzaq və humanitar yardımların çatdırılması üçün Ağdam yolundan istifadə etmək təklifi olub.
Bu təklif Brüsseldə keçirilən üçtərəfli görüşdə səsləndirilib və bu ideya Avropa İttifaqı Şurasının Prezidenti Şarl Mişel tərəfindən dəstəklənib. Bəs sonra nə oldu? Qarabağ erməniləri Ağdam-Əsgəran magistral yolunu beton plitələrlə bağlayıblar. Bütün bunlar təkcə öz təşəbbüsləri ilə deyil, həm də Moskva kuratorlarının göstərişi ilə Xankəndidə qarışıqlıq salan rus-erməni oliqarx, fırıldaqçı Ruben Vardanyanın təhriki ilə edilib.
Azərbaycan bütün bunları görür, hər şeyi başa düşür. Sergey Lavrovun isə guya Azərbaycanla Ermənistan arasında böyük sülh sazişinin imzalanmasına can atan bir ölkə kimi Rusiya Federasiyasının ərazisini təklif etmək cəhdləri, yumşaq desək, ironik təbəssüm yaradır. Tamamilə göz qabağındadır ki, Rusiya Bakı və İrəvana təzyiq rıçağını saxlamaq naminə canfəşanlıq edir. Çünki, Ermənistan-Azərbaycan münaqişəsinin tam, yekun həlli şəraitində bu rıçaqlardan istifadə etmək mümkün olmayacaq.
Bundan əlavə, bu qədər çox cinayət törətmiş bir ölkə özünü əsas sülhməramlı kimi göstərməyə çalışanda vəziyyət tamamilə anormal görünür. Rusiya Dnestryanı münaqişəni yaradıb və hələ də Dnestryanıda hərbi bazasını saxlayır, əslində Moldovanın ərazi bütövlüyünə məhəl qoymur.
Rusiya Cənubi Osetiya və Abxaziyada separatizmini dəstəklədi, 2008-ci ilin avqustunda Gürcüstana qarşı müharibəyə başladı və bundan sonra Cənubi Osetiya və Abxaziyanın "müstəqilliyini" tanıdı. Yəni bir daha Rusiyanın müstəqil dövlətin ərazi bütövlüyünə, bu dəfə Gürcüstana tamamilə ört-basdır edilməyən hörmətsizliyini gördük.
Amma təbii ki, Rusiyanın Ukraynaya qarşı cinayətləri ayrıdır. Rusiya Ukraynanın Krımını ilhaq etdi, Donbasda separatizm və terror alovunu alovlandırdı. Uzun illər Donetsk və Luqansk separatçılarını dəstəklədi. Lakin bununla da kifayətlənmədi və 17 ay əvvəl Ukraynaya genişmiqyaslı müdaxilə etdi.
Rusiya Buça və İrpendə dinc Ukrayna əhalisinin soyqırımında günahkardır. Rusiya Ukrayna ərazilərini işğal edib, çoxlu sayda ukraynalı uşağı zorla Rusiya Federasiyasına aparıb.
Rusiya Ukraynanın bir çox şəhərlərini, qəsəbələrini, kəndlərini yerlə-yeksan edib. Bir çox ukraynalı qocaları, qadınları, uşaqları öldürüb. Ukrayna şəhərlərini, o cümlədən Kiyev və Odessanı bombalamağa davam edir.
Rusiya Ukrayna limanlarını və taxıl anbarlarını dağıdıb, taxıl müqaviləsindən çıxıb, dünyada yüz milyonlarla insanı aclığa məhkum edib.
Nəhayət, Rusiya dünyanın ən ağır sanksiyalarına məruz qalan ölkəsidir.
Belə bir şəraitdə Ermənistan-Azərbaycan münaqişəsinin həllində guya ən çox maraqlı olan ölkə kimi Rusiyanı necə təklif etmək olar? Bunu ancaq Sergey Lavrov bilir. Mən rusların həyasızlığına heyranam...