Vətəndaşlarının maraqlarına ziyan vurduğun dövlətin möhkəmlənməsinə necə xidmət etmək olar?
Şərq əlbəyaxa döyüş növləri ilə məşğul olan bir şəxs Şaolin monastrına gəlir və getdiyi yolda ən yüksək pilləyə nail olmaq üçün oranın şagirdi olmaq istədiyini bildirir. Ona başa salırlar ki, bu monastrda qalmaq üçün müəyyən hazırlıq kursu keçməli, sonda iri bir səbətdən suallar yazılmış bükülülərdən birini götürərək, imtahan verməlisən.
Gənc adam Şaolin fəlsəfəsinə yiyələnmək üçün hər şeyə hazır olduğunu bildirir, soruşur ki, bəs bu imtahanda düşən suallara cavab vermək üçün nə qədər vaxt ayrılır. İzah edirlər ki, suala hazırsansa, o dəqiqə cavab verə bilərsən, deyilsənsə, sakit bir hücrədə istədiyin qədər fikirləşə bilərsən. Dağlara çıxan sonuncu tələbənin nə qədər fikirləşdiyini soruşanda, “14 ildir oradadır, biletinə düşən suala cavab tapa bilmir”, - cavabını alır. Kağız bükülüdə bir sual var idi – “Axı niyə?!”
Yaşadığımız dünyanın bütün pozitiv və neqativ hadisələrinə qiymət verərkən, əksər hallarda beynimizdə bir sual açıq qalır – Axı niyə?! Bu sual istənilən sahə ilə bağlı, özümüz istəsək də, istəməsək də, telekanallardan, ağıllı telefonlardan, radiolardan, reklam elanları vasitəsi ilə beynimizə yeridilən informasiya axını zamanı ortaya çıxır. Bəzən cavabını bilə-bilə əsəbimizdən, bəzən isə baş verənləri başa düşə bilməməyimizdən yaranır bu sual.
AYNA-nın oxucularının diqqətini ara-sıra ölkəmizdə və dünyada baş verən bu və digər hadisələrdə gözəçarpan qəribəliklərə yönəltmək üçün “Axı niyə?!” rubrikasına davam edirik.
Azərbaycanda kadr islahatların gurhagur vaxtı bir xəbər oxudum. Xəbərin vacibliyi barədə bir az sonra danışacam, amma bu xəbəri oxuyan kimi, adamda elə bir təəssürat yaranır ki, sanki, bu ölkədə işləyən bəzi məmurlar and içiblər. And içiblər ki, elə qərarlar qəbul etsinlər, elə işlər görsünlər ki, insanlar bu addımın qanuni olması qarşısında heç nə edə bilməsin, amma bu əməl onların güzaranına, maddi rifahına daha da ziyan vursun.
Bakı Şəhər İcra Hakimiyyətinin keçmiş rəhbəri Hacıbala Abutalıbovun dövründə tez-tez yolkənarı arakəsmələr sökülür, mərmərlər döşənir, bər-bəzəkli, Hacıbala müəllimin başa düşdüyü qədər kreativ formada olan yeni işıq dirəkləri qoyulurdu. Kim də sual verəndə ki, “ay müəllim, axı şəhərin bu qədər problemi ola-ola, işləyən işıqlandırma sistemini, mərkəzi küçələrin onsuz da parıldayan bordyurlarını niyə sökürsən”, bacardıqca ciddi sifət alaraq, mütləq Prezidentdən bir sitat gətirir, Bakını necə sevdiyini göstərir, axırını isə mütləq “şəhərimizin işıqlı gələcəyi” ilə bitirirdi.
Yoldaş Mircəfər